در مورد موسیقی دو حرف وجود دارد:یکی اینکه ببینیم اساسا مشخصه های موسیقی حلال و حرام چیست؟،و دیگر اینکه بیاییم در مصداق مرز هایی را مشخص کنیم تا به قول شما جوانان بدانند که این یکی حرام و این یکی حلال است.البته این دومی کار آسانی نیست؛کار دشواری است که انسان از این اجراهای گوناگون-موسیقی خارجی،موسیقی ایرانی هم با انواع و اقسامش،با کلام ، بی کلام- بخواهد یکی یکی این ها ره مشخص کند؛ اما مشخصه های کلی دارد که آن را میشود گفت.ببینید موسیقی اگر انسان را به بیکارگی و ابتذال و بی حالی و واخوردگی از واقعیت های زندگی و امثال این ها بکشاند این موسیقی موسیقی حلال نیست؛موسیقی حرام است.موسیقی اگر چنانچه انسان را از معنویت،از خدا و از ذکر غافل کند،این موسیقی حرام است؛موسیقی اگر انسان را به گناه و شهوت رانی تشویق کند این موسیقی حرام است،از نظر اسلام این است.موسیقی اگر این خصوصیات مضر و موجب حرمت را نداشته باشد البته آن وقت حرام نیست.این هایی را که من گفتم بعضی از آن ها در موسیقی بی کلام و در ساز هاست.بعضی هم حتی در کلمات است.یعنی ممکن است فرضاً یک موسیقی ساده ی بی ضرری را اجرا کنند لیکن شعری که در این موسیقی خوانده میشود شعر گمراه کننده یی باشد؛شعر تشویق کننده ی بی بندوباری،به ولنگاری،به شهوت رانی به غفلت و این طور چیز ها باشد؛آن وقت حرام میشود.بنابراین آن چیزی که شاخص حرمت و حلیت در موسیقی است و نظر شریف امام هم در اواخر حیات مبارکشان-که آن نظریه را در باب موسیقی دادند-به همین مطلب بود این است.موسیقی لهوی داریم ممکن است موسیقی-به اصطلاح فقهی اش-موسیقی لهوی باشد ."لهو"یعنی غفلت ،یعنی دور شدن از ذکر خدا،دور شدن از معنویت،دور شدن از واقعیت های زندگی،دور شدن از کار و تلاش و فرو غلتیدن در ابتذال و بی بندوباری.این موسیقی میشود حرام.اگر این با کیفیت اجرا حاصل بشود،اگر با کلام حاصل بشود فرقی نمیکند.شما میگویید زبان بین المللی.آن موسیقی که به قول خود شما مرز ها را درنوردیده و در جاهایی پخش شده،آیا این موسیقی خوبی است؟صرف این که یک موسیقی از مرز فلان کشور خارج شد و توانست به مثلا کشور های مختلف برود و یک عده طرفدار پیدا کند،مگر دلیل خوب بودن موسیقی است؟نه به هیچ وجه.ممکن است یک موسیقی باشد که به شهوت رانی و تحرکات و نشاط های شهوی جوانی تحریک می کند؛طبیعی است که یک مشت جوانی که غفلت زده هستند از این موسیقی خوششان می آید.هر جایی که در دنیا دستشان به این نوار بیفتد از این نوار استفاده میکنند.این دلیل خوب بودن موسیقی نیست من نمیتوانم به طور مطلق بگویم که موسیقی اصیل ایرانی موسیقی حلال است نه این طور نیست.بعضی خیال میکنند که مرز موسیقی حلال و حرام موسیقی سنتی ایرانی و موسیقی غیر سنتی است نه این طوری نیست.آن موسیقی که منادیان دین و شرع همیشه در دوره های گذشته با آن مقابله میکردند و میگفتند حرام است همان موسیقی سنتی ایرانی خودمان است که به شکل حرامی در دربارهای سلاطین در نزد افراد بی بند و بار ،در نزد افرادی که به شهوات تمایل داشتند و خوض در شهوات میکردند اجرا میشده؛این همان موسیقی حرام است.بنابراین مرز موسیقی حرام و حلال عبارت از ایرانی بودن،سنتی بودن،قدیمی بودن،کلاسیک بودن،غربی یا شرقی بودن نیست؛مرز آن چیزی است که من عرض کردم.این ملاک را میشود به دست شما بدهم اما این که آیا این نوار جزو کدام هاست؟این را من نمیتوانم مشخص کنم.من امیدوارم که شما جوانان با این زاد و تقوا بتوانید وارد میدان بشوید و تولیدی هایی داشته باشید که به معنای حقیقی کلمه هم خصوصیات موسیقی خوب و بلیغ را داشته باشد و به معنای حقیقی تاثیر گذار مثبت باشد و حقیقتاً جوانان و روح ها را به صفا و به معنویت و به حقیقیت رهنمون کند.

خانم طاهریان دبیر دینی